Menu
Mijn soloreis naar de Noordkaap in 2017 blijft bijzonder. De Noordkaap werkt al jaren als een magneet op mij. Deze zomer kreeg ik weer de kans om solo op pad te gaan, deze keer kies ik om in Stockholm te starten. Mijn fiets, met tassen, mijn tentje en ikzelf. Goed ingepakt, goed voorbereid, ook op minder mooi weer. In Komoot heb ik een globale route gemaakt. Langs de kust noordwaarts.
De stad uit duurt even, dan wordt het rustiger. Minder auto’s, meer bossen, ik word er blij van. Ik kom door kleine dorpjes, soms met een winkel om wat eten te kopen. Iedere dag controleer ik de route voor de komende dag, soms moet er toch iets aangepast worden.
Het is heerlijk fietsen, soms asfalt, veel gravelwegen. Dat fietst prima, erg rustig ook. Af en toe een auto, hier en daar een dorpje of een paar huizen, ik vind het geen moment saai. Het is heerlijk fietsweer, een graad of 22, zon en stapelwolken wisselen elkaar af. Dan weer bossen, dan weer open terrein met weilanden, boerderijen, dorpjes. Een regenbui duurt niet erg lang. Na Lulea wordt het nog rustiger, ik zie de eerste rendieren, krijg eten en drinken aangeboden onderweg en op de campings. Het leuke van een winkel vind ik dat dit ook meteen ontmoetingsplaats van locals is, cafe en postkantoor. Mensen vragen heel belangstellend naar mijn reis, al begrijpt niet iedereen de keuze om op de fiets te gaan. Op de campings zijn veel campers en caravans, tentjes zijn in de minderheid.
Af en toe een regenbui is niet heel erg, bij wat langduriger regen overnacht ik soms in een stuga, dan kan de tent ook weer drogen. Terwijl storm ‘Hans’ het zuiden flink bezighoudt, fiets ik onder blauwe lucht in korte broek en t-shirt vrolijk verder. Prachtige wegen, mooi weer, ik heb echt geluk. De route gaat een stukje (4 dagen fietsen) door Finland, hier lijkt het nog rustiger. Onderweg ontmoet ik andere fietsers, motorrijders. In Noorwegen bezoek ik wat Sami musea en plaatsen, ik word overal heel gastvrij ontvangen, meteen weet ik dat ik nog een keer terug wil!
De laatste dag naar de Noordkaap is bekend (klim)terrein, de aankomst raakt mij weer, wie had gedacht dat ik met 26 graden in t-shirt hier zou staan? Ik kampeer wild onder de middernachtzon.
2200 kilometers in de benen! Bijzondere mensen ontmoet: een Zwitserse fietser met hangmat, een Russische motorrijder die zijn ontbijt met mij deelt, de Sami die een kampvuur voor de gasten maakt, een Amerikaanse wandelaar (op weg naar Tarifa…), een Canadese fietser met filmapparatuur op zonnepanelen, de camping die een vers kaneelbroodje voor mij maakt…onbetaalbaar!
De terugreis? Ik blijf een paar dagen hier, vanuit Honningsvag met de boot naar Tromso, een dag in Tromso en dan met het vliegtuig weer terug.
Je kunt mijn verhaal nog luisteren op de Podcast van Avontuurlijke Vrouwen: https://avontuurlijkevrouwen.nl/67-eveline-bremmer/
