En wat doe je nadat je eerst naar Rome bent gefietst en nog 2 weken vrij hebt? Juist, fietsen! Bij een bijeenkomst van Europafietsers eerder dat jaar maakte ik kennis met de Grensroute, fietsen langs de Doodendraad. Boekje besteld en gelezen. Er wordt langs de grens met Belgie-Nederland gefietst, in de eerste wereldoorlog werd er op de grens een versperring gemaakt met maar liefst 2000 Volt stroom er op. Een aanraking was dodelijk, in een tijd dat mensen niet gewend waren aan elektriciteit. Hoeveel keer de grens wordt overgestoken in deze route weet ik niet. In het boekje staan boeiende, maar veelal schrijnende verhalen over de Doodendraad en plaatsen aangegeven waar reconstructies zijn gemaakt. Ik besluit geen haast te hebben en alle reconstructies te bezoeken, zeer indrukwekkend.
Bij Antwerpen fiets ik een stuk langs de havens, wat is een fietser dan klein. Ik kom door spookstad Doel, geen mens te bekennen. Regelmatig zit ik voor dag en dauw al op de fiets, dan is de wereld op zijn mooist. In Boekhoute krijg ik een prive rondleiding in het streekmuseum, ooit een bloeiend vissersdorp, nu erg rustig met een droge plek waar ooit de haven was. Onderweg tref ik grenspalen, heel veel, totaal 369, nummer 1 staat op de Vaalserberg, nummer 369 bij Cadzand. Later informeerde ik naar de grenspalen en ja, ze staan er alle 369 nog, de ene is wat makkelijker te vinden dan de andere.